Jorg was 24 toen hij in 2015 op de Middelweg kwam wonen. Hij was startend ondernemer en runde een reclamebureau.
Als Jorg Rozier zijn raam openzette, kon hij de hele dag praatjes maken met voorbijgangers – bekenden en onbekenden. Hij woonde namelijk pal naast de Hooglandse Kerk en zijn woonkamer grensde aan de steeg waar het populaire café De Bonte Koe zit. ‘Het was daar altijd gezellig, ook als je dat misschien even niet wilde. Maar in die tijd vond ik dat prima, want ik had ook een heel gezellig leven.’
Het Las Vegas van Leiden
‘Als startend ondernemer maakte ik gebruik van de flexplekken in De Framboos, een bedrijvencentrum waar we met ons reclamebureau inmiddels ons eigen kantoor hebben. De Framboos is van de Stichting Werk en Onderneming, en die stichting is gelieerd aan de SHWJ. Ik was net student af en wilde uit mijn studentenhuis weg. Doordat ik heel actief was in De Framboos, had ik goed contact met de mensen van de Stichting Werk en Onderneming en zo kwam ik erachter dat ik me kon inschrijven bij de SHWJ. Het was perfect dat ik een appartement midden in het centrum kon krijgen. Ik hield van uitgaan en zat precies waar alles gebeurde, midden tussen De Bonte Koe, De Uyl, De Twee Spieghels en Olivier, met de gezelligheid van de Nieuwe Rijn om de hoek. Het was het Las Vegas van Leiden. Ik hoefde niet weg om me te vermaken.’
Veel aanspraak
‘Mijn appartement had best een vreemde indeling. Vroeger waren het namelijk studio’s, maar die waren samengevoegd tot tweekamerappartementen. Daardoor was mijn slaapkamer even groot als mijn woonkamer. Het waren twee rechthoekige blokken. De keuken zat in de woonkamer en de badkamer grensde aan de slaapkamer, wat ik heel handig vond. Een ander voordeel was dat ik alle kasten in de slaapkamer kwijt kon, waardoor ik de woonkamer gezellig kon inrichten. Flink wat ruimte werd ingenomen door een enorme hoekbank. Ik had me vergist in hoe groot die was: op de meubelboulevard leek dat nog wel mee te vallen, maar in mijn bescheiden woonkamer was het echt een joekel. Aan de muur hingen drie kunstwerken van Marcel Terrani, een kunstenaar die ik had ontdekt bij Kunsthuis Leiden, honderd meter van waar ik woonde. Ik vond zijn werk zo mooi, dat ik contact met hem heb opgenomen en drie schilderijen van hem heb gekocht. Verder had ik een beamer waarmee ik groot beeld projecteerde in mijn kleine woonkamer. Dat trok veel aandacht van mensen die langsliepen. Mijn appartement was op straatniveau en mijn bank stond voor het raam. Als ik dat in de zomer open had staan, kwamen er altijd wel mensen een praatje maken, bekenden, maar ook onbekende mensen die het grappig vonden dat ik daar zat met die beamer.’
Vakantiegevoel
‘Ook zonder de beamer had ik veel aanspraak, want elke dag liepen er wel bekenden door de straat en vaak klopten ze even aan. Veel vrienden van me woonden ook in het centrum en het was heel makkelijk om met z’n allen gezellig de stad in te gaan. Het leukste van wonen in het centrum vond ik het vakantiegevoel dat het gaf. Als ik in de zomer de deur uitging, voelde het als minivakantie in eigen stad. Op het plein bij de Hooglandse Kerk waren vaak activiteiten die deze sfeer versterkten. Maar ik maakte er ook wel gekke dingen mee. Op een avond had ik twee vrienden op bezoek. Zij zaten in de woonkamer en ik ging even naar de wc. Toen ik terugkwam, zat er ineens een vreemde dude op de bank. Dat was een dronken gast die door zijn bezopen vrienden door het open raam naar binnen was geduwd. We hebben even ruziegemaakt, maar achteraf kon ik er wel om lachen. Nu zou ik in zulk gedoe geen trek meer hebben.’
‘Ineens zat er een vreemde dude op mijn bank. Een dronken gast die door zijn bezopen vrienden door het open raam naar binnen was geduwd.’
Een schaarse woning
‘Ik heb met veel plezier in het centrum gewoond. Door de verbinding die wij via ons bedrijf hadden met de Stichting Werk en Onderneming, had ik ook een goed contact met de mensen van de SHWJ. Als er iets was, had ik altijd een goed aanspreekpunt. Maar op een gegeven moment werd het tijd voor iets groters. Mijn vriendin en ik wilden samenwonen. Eerst zijn we doorgestroomd naar een tweepersoonsappartement van de SHWJ op de Rijnoever. Vandaaruit zijn we op zoek gegaan naar een groter huis, met een tuin. We hebben het geluk gehad dat we in Oegstgeest een betaalbaar huurhuis in de vrije sector konden vinden. Zulke woningen zijn schaars. Er waren maar twee stellen die het kwamen bezichtigen, en het andere stel trok zich terug, dus het was voor ons!’
Uit Nood Geboren
